Bij Ine

Dat is een goede vraag! Waar schrijf je nou in vredesnaam over, in zo'n blog?

Laat ik beginnen met een persoonlijke ervaring. Lang lang geleden, toen ik nog een zeer jonge leerling-verpleegkundige was, werkte ik voor een psychiatrisch dienstencentrum in de wijk. Daar begeleidde ik een jongedame van mijn eigen leeftijd. Zij had veel nare ervaringen meegemaakt in haar jonge leven en vond het lastig om haar jong volwassen leven te leiden. We hebben samen veel meegemaakt; van diverse relaties en verhuizingen, ernstige crisès; diepgaande gesprekken maar ook gezamenlijke giechelbuien tot het settelen met een vaste partner en een moederrol vervullen.

In deze jaren kreeg ik een mail van de directiesecretaresse. Hier schrok ik in eerste instantie van; "Waarom mailde de directie mij?". Het bleek een bijlage te bevatten met een gescande brief. Deze brief was gericht aan de directie van de instelling waar ik werkzaam was. De brief was afkomstig van de ouders van de jongedame die ik begeleidde. Zij bedankten de instelling en in het bijzonder mij voor de behandeling en begeleiding van hun dochter. Na 19 jaar weet ik me nog steeds dat moment te herinneren; zo'n ontzettend lieve blijk van waardering. Niet nodig, wel heel waardevol!